Vanmorgen zijn we rond 10 uur uit ons hotel vertrokken, toevallig kwamen we op de parkeerplaats een Nederlands gezin tegen die, net als wij, via Kota Bharu naar Coral View op de Perhantians zouden gaan. Omdat we de tweede dag geen ontbijt in ons arrangement hadden zijn we onderweg bij Mac Donalds gaan ontbijten. Wij kenden dat nog wel uit Amerika maar Anous en Luc vonden het wel bijzonder om naar de Mac voor het ontbijt te gaan.
De route van Cherating naar Kota Bharu was niet echt bijzonder. De afstand was 350 kilometer maar omdat de weg 2 baans was en door allerlei plaatsjes ging, schoot het niet erg op. Doordat we steeds langzaam verkeer moesten inhalen vond ik het erg onrustig rijden. Voor de lunch- en plaspauze zijn we bij een restaurantje onderweg gestopt. De keuze was heel beperkt; koffie of vruchtensap en als eten was er alleen rijst met kip. Het smaakte niet verkeerd, alleen dat plassen durfden Anous en ik niet aan omdat het een gat in de grond was waaruit een soort slangachtig beest stak. " Toevallig" stopte na ons nog een Nederlands gezin (ook met zoon en dochter) en die waren , je raadt het al, ook onderweg naar Coral View op de Perhentians.
Rond vijven hebben we onze laatste stop gehouden in een klein plaatsje langs de weg waar we een KFC vestiging zagen. Hiernaast ontdekten we een huis waar je kon internetten en omdat de weblog van een aantal dagen gevuld moest worden, besloten we meteen maar te gaan internetten. Terwijl we daar op een bovenkamertje zaten, begon het gigantisch te gieten en onweren. In een mum van tijd stond de weg volledig blank en de onweer zat vlak boven ons, heel spectaculair. Alleen het meisje van het internetcafe was doodsbang, zeker toen op een gegeven moment na een enorme donderslag de stroom uitviel. We besloten de bui maar af te wachten bij de KFC. Uiteindelijk ging de bui over in normale regen en besloten we maar weer verder te gaan voor de laatste 50 kilometer. Vanwege de aquaplanning konden we nu helemaal niet meer doorrijden waardoor het al donker was toen we in Kota Bharu aankwamen. Natuurlijk konden we het guesthouse niet vinden. Toen ik uiteindelijk het guesthouse belde om ons uit te brand te helpen, kreeg ik de stagiair aan de telefoon die het ook niet wist.
Uiteindelijk hebben we het guesthouse natuurlijk wel gevonden, het ligt in een klein plaatsje buiten de stad. Er staan 5 piepkleine houten huisjes op het terrein waarvan wij er 1 hebben. Het huisje is eenvoudig, maar wel netjes. De stagiair Brandon, de Hollandse eigenaren zijn een weekje op vakantie, komt op ons wat stug over. Helaas was hij toen wij hem vanuit KB belde, vergeten te zeggen dat we te laat waren om bij het guesthouse te eten en dat er in de buurt geen restaurantjes meer open waren, we hebben onze magen dus maar met de restantjes chips en snoepjes gevuld!
7 augustus
David had gisteren gezegd dat hij zo graag de moskee nog eens wilde horen, nou dat hebben we geweten. Vanmorgen werden we om half 6 gewekt door het geschal uit de moskee die hier vlakbij is. Daarna waren ook de hanen wakker en konden we niet meer slapen, we hadden dus een lekkere lange dag voor ons. We hebben 2 dagen in dit guesthouse geboekt omdat je hier allerlei workshops kon doen en het ons leuk leek eens bij zo'n " het roer om" stel te verblijven. De cursus kites maken ziet er heel kinderachtig uit, we boeken met z'n vieren de cursus Maleisisch koken voor morgenmiddag en voor Anous en mij het batikverven voor morgenochtend. We hebben nu een beetje spijt van de 2 dagen, maar goed we kunnen niet alles hebben.
Omdat we vandaag de auto nog tot 16.00 uur hebben zijn we (in lange broek) naar een strand hier in de buurt gegaan in de hoop bij een resort in de buurt te kunnen zwemmen. Helaas stelde het strand niets voor en om met deze temperatuur volledig gekleed op een strand te lopen is geen pretje, we zijn dus maar snel naar het centrum van Kota Bharu gegaan. In alle reisboeken staat dat je in KB een bezoek aan de " kleurrijke" centrale markt moet brengen. Dit is een overdekte markt van 3 etages waar voornamelijk voedsel wordt verkocht. We hadden verwacht daar meer toeristen tegen te komen maar we bleken de enige westerlingen te zijn. De stank binnen was vreselijk en we werden door iedereen nagestaard, vooral de kinderen wilden zo snel mogelijk weer naar buiten. Ze vonden dit echt helemaal niets, ik moet eerlijk bekennen dat ik het ook helemaal niet erg vond weer buiten te staan. Daarna hebben we de auto op het vliegveld ingeleverd en hebben we ons met de taxi bij de mall van KB laten afzetten. We moesten tenslotte de dag doorkomen en buiten rondslenteren was geen optie.
Op zich valt het met de bevolking best mee, alle vrouwen lopen wel gesluierd maar we hebben geen enkele burka gezien. In het winkelcentrum verkopen de meeste winkels alleen lange gewaden. We waren dus al snel uitgekeken. Gelukkig was er ook een hele grote bowlinghal zodat we maar zijn gaan bowlen. Dat was eigenlijk heel leuk, en doordat er steeds iets misging met de kegels hebben we er lekker lang over gedaan. Ook kregen we weer de nodige toeschouwers aan onze baan. Daarna hebben we nog bij een Maleisisch fastfood restaurant gegeten en zijn we op zoek gegaan naar een taxi. Dit kostte nog wel wat moeite omdat we geen reguliere taxi's konden vinden. Er waren wel een aantal mannen die aanboden ons met hun eigen auto te rijden, maar dat zagen we niet zo zitten. Uiteindelijk is het ons toch gelukt een taxi te vinden en zijn we met het nodige zoeken veilig bij ons guesthouse aangekomen. Bij het guesthouse aangekomen stond Brandon ons al op te wachten met de mededeling dat de cursus batikschilderen niet door kon gaan in verband met de islamitische vrije vrijdag. We besluiten morgenochtend te proberen een dag eerder naar de Perhentians te gaan.
8 augustus
Het is nu 12.00 en ik zit in het kantoortje van het guesthouse de webblog bij te werken. Het is ons niet gelukt een extra overnachting op de Perhentians te boeken, alles zit vol. Ook bij het enige 5 sterrenhotel hier in de buurt mogen we geen gebruik van het zwembad maken. David heeft inmiddels vriendschap met Brandon (uit Amerika) gesloten en zit nu buiten te kletsen met hem en 2 nieuwe gasten uit Singapore die net gearriveerd zijn. De kids liggen in het huisje te DS-sen/lezen, straks gaan we koken. We komen deze dag dus wel door!
3 opmerkingen:
Lieve allemaal,
Zojuist heb ik heerlijk zitten genieten van jullie bijgewerkte weblog en alle foto's. Ik bedacht me wederom hoe fijn jullie het zullen vinden dat je deze weblog hebt bijgehouden voor als je weer thuis bent. Als je zoveel meemaakt, vergeet je snel wát je allemaal hebt meegemaakt en op deze manier blijf je ook voor jezelf bij.
Ik heb net alle tekst in chronologische volgorde, maar zónder foto's, in een Word-document geplakt en die zal ik naar opa opsturen. Met een beetje geluk heeft hij de brief dan morgen (zaterdag) en heeft hij wat te doen dit weeekend. En dan gaat het misschien ook voor hem een beetje leven wat jullie nu allemaal beleven. Als jullie dan volgende keer naar hem toegaan en de foto's laten zien, dan herinnert hij zich misschien wel dingen die hij heeft gelezen.
Als ik zo jullie verhalen lees is qua mensen en cultuur Thailand toch wel het allerleukste, maar misschien zit ik er wel helemaal naast.
Het weer hier in Nederland is heel wisselend. De ene dag is het tegen de 30 graden, maar de andere dag zijn er complete wolkbreuken en is het 22 graden. Omdat de afvoer verstopt zit (of kapot is) vanaf de schuur naar het huis kunnen we nog geen overloop maken voor de vijver. Gisteren kwam ik thuis en zag ik al dat er sloten helemaal buiten hun oevers waren getreden. Toen dacht ik al: "Oh oh, wat ga ik thuis aantreffen." Het filter was helemaal overgelopen, dus de schuur was drijfnat en de vijver was helemaal tot de rand vol. We hebben een lange afvoerslang gekocht van 40 meter. Die heb ik gelijk aan een pomp gehangen, en in een put in de straat en heb ik eerst een boel water eruit gehaald.
Ook was naast de poortdeur van de buren een heel stuk achterpad ingevallen. Het zand eronder was helemaal weggeslagen. "Gelukkig" hebben we nog wel een berg zand in de achtertuin over, dus dat kon nu mooi worden gebruikt. Het was een gevaarlijke situatie, dus ik was blij dat mijn buurjongen thuis was, anders had ik in mijn eentje met dat doorweekte en dus zware zand moeten gaan sjouwen.
Dat was mijn avontuur dus toen ik thuis kwam.
Geniet er nog even lekker van.
Liefs van Edwin en Sandra
Leuk om jullie belevenissen te lezen met bijbehorende foto's.
Beslist geen saaie vakantie en de weglog is een schitterend naslagwerk want jullie maken zovgeel mee dat dat nauwelijks te onthouden is.Veel plezier nog.
Hallo travellers!!!
Weer een heel andere ervaring Maleisië na Thailand en Laos zo te lezen. Geniet er van!!
Morgen gaan wij op pad, richting España. Wij hebben er veel zin in. De bagagewagen is gepakt en de inhoud blijft droog, zelfs na de plensbuien van vandaag. De koelkastbak hebben wij erop gelaten (overigens mooi stukkie constructiewerk David!). Wij rijden alleen nog maar rechtdoor en nemmen alleen héééél ruime bochten.....( :-) )
Groetjes en tot na de vakantie!!
Arnoud + family
Een reactie posten