Nadat ik de weblog had bijgewerkt ben ik samen met David gaan snorkelen op zoek naar de grote schildpadden. We waren er achter gekomen dat de schildpadden zwemmen op "grasveldjes" op de zeebodem. We hadden hier al eerder gesnorkeld maar omdat er geen koraal en mooie vissen zwommen waren we al snel naar een ander strand gegaan. We vinden de eerste schildpad als snel en zien daarna nog 3 enorme joekels. Ze zwommen zo dicht bij de kust dat we ze als we zouden willen konden aanraken. Zo'n beetje ieder kwartier komen ze even boven om adem te halen en dan gaan ze weer naar de bodem om te grazen. Wat fantastisch om te zien, we konden er geen genoeg van krijgen.
We hebben helemaal geluk gehad tijdens ons verblijf op het eiland want op de eerste dag lag ik laat in de middag samen met Anous op het strand en liep er opeens een enorme varaan op nog geen 2 meter afstand. Ook hebben we brilapen en heel veel eekhoorntjes gezien. Op een avond zat er vlakbij ons huis een heel apart beest waarvan we geen idee hadden wat dat nu was. Dit bleek een vliegende hond te zijn (zie foto).
Op onze laatste avond gaan we met de familie uit Prinsenland op een nabijgelgegen strand eten. Het uit eten gaan hier blijft een aparte belevenis. Omdat er verder geen faciliteiten op het eiland zijn, moet je voor je ontbijt, lunch en avondeten naar een restaurantje. De restaurantjes bij ons in de buurt waren van Maleisische eigenaren wat betekent dat de bediening gehoofddoekt is en heel gebrekkig Engels spreekt, ook wordt er geen alcohol geschonken. Van organisatie is geen sprake. Alle gerechten worden apart klaargemaakt zodat de een al een uur klaar is met eten voordat de ander wat krijgt. Maar iedereen blijft vriendelijk lachen en we passen ons snel aan, we hebben hier toch alle tijd. Die avond is Anous de pineut en krijgt haar nasi Singapore pas anderhalf uur nadat wij onze maaltijd hebben gekregen. Omdat er donkere wolken aankomen, moet ze haar maaltijd nog in 5 minuten naar binnen werken ook. We weten inmiddels wat voor een buien hieruit kunnen komen. We besluiten het toetje in ons eigen restaurant te nemen, dan zijn we in ieder geval dicht bij onze huisjes als de bui losbarst. Dat bleek een goede beslissing want na 5 minuten krijgen we weer een enorme tropische bui met onweer. Het onweert en regent zo hard dat de stroom uitvalt. Dat heeft dan wel weer iets, overal werden kaarsjes neergezet en iedereen moest wachten tot de regen wat minder werd om naar huis te gaan. Omdat de regen maar niet stopte werden er op een gegeven moment vuilniszakken uitgedeeld om toch nog een beetje droog aan te kunnen komen (wij blij dat we maar een paar meter hoefden te lopen!).
De volgende ochtend staan we op tijd op omdat Anous ook nog zo graag de zeeschildpadden wilde zien. Lucas heeft met zijn vriendje afgesproken om mee te gaan kanoeen. Gelukkig hebben David en Anous weer 4 schildpadden gespot. Om 12.00 uur staan we, samen met de familie uit Prinsenland, klaar bij de bootjes om naar het vasteland te varen. Toen we in andere bootjes werden ingedeeld, spraken we af elkaar op het vasteland op te wachten. De terugreis met de bootjes was nog spectaculairder dan heen, 2 jonge knullen achter het roer die de vaart er behoorlijk inzetten. Op open zee gingen ze zelfs racen tegen 2 andere boten, op zich wel spannend maar niemand had een zwemvest aan en je moet er niet aan denken dat er iets misgaat. Hoewel de familie uit Prinsenland voor ons vertrokken is, treffen we ze niet meer aan in de haven.
Omdat we nog alle tijd hebben om naar het vliegveld te gaan, besluiten we bij een klein tentje te gaan lunchen. We hebben zowaar binnen een kwartier allemaal ons eten en het was echt heerlijk. We verbazen ons weer over de rekening voor 4 verse fruitshakes, 2 bananenpannekoeken, fried noodles, sandwich en een fruitslade betalen we 6 euro. Dat zal echt weer wennen worden in Nederland. Tot onze grote verbazing stapt opeens de familie uit Prinsenland op de kade. Wat blijkt, zij hebben midden op zee motorpech gekregen en hebben lang moeten wachten tot ze uiteindelijk door een ander ferrybootje werden meegenomen, dit soort dingen maken wij toch alleen maar mee? We nemen fatsoenlijk afscheid en vertrekken naar het vliegveld.
Onze derde vlucht met Air Asia, van Kota Bharu naar Kuala Lumpur, verloopt zonder problemen. We hebben voor deze vlucht voor z'n vieren totaal 70 dollar betaalt, je vraagt je af hoe ze het voor dit geld kunnen doen. Vanaf het vliegveld gaan we met de busdienst van Air Asia naar Kuala Lumpur en om 20.00 uur zijn we in het Swiss Garden hotel. We zijn blij met deze keuze, wat een mooi hotel is dit. Omdat we moe zijn eten we in het hotel (en konden we al weer wennen aan de westerse prijzen).
14 augustus
We beginnen met het uitgebreide ontbijtbuffet, Lucas eet wel 6 chocoladebroodjes. In het hotel zitten flink wat Arabieren, veel vrouwen met burka's dus. Ik had op de Perhentians al wat last van oorpijn gekregen en dat heeft vannacht flink doorgezet, we gaan dus eerst even langs een apotheek voor wat oordruppels. Op advies van de mensen uit Singapore lopen we door de Indische wijk naar een moskee die we wilden bezoeken. We mochten op het terrein lopen als we jassen en hoofddoeken aantrokken, altijd leuk voor een foto natuurlijk. Omdat binnen een paar minuten het zweet van onze lichamen gutste en we de moskee niet in mochten hadden we het hier al snel gezien. Daarna zijn we naar een centrale markt gegaan waar veel handgemaakte spullen verkocht werden. Omdat ik steeds meer last van mijn oor krijg besluiten we terug naar het hotel te lopen om te kijken of ik even naar een dokter kon gaan. Onderweg maakten we iets heel bizars mee. Langs de weg stonden allemaal politiewagens, pantserwagens en vrachtwagens met bouwvakkers. Er was commotie en we zagen zelfs cameraploegen er was duidelijk iets aan de hand, spannend... Wat bleek, in de winkelstraat waren aan de winkels en restaurantjes allemaal illegale kantoortjes gebouwd waar loten, bus/reistochten werden aangeboden. Dit werd dus allemaal even afgebroken, een heel maf gezicht. In een restaurant was een groot deel in puin geslagen, dit werd door de bediening aan de kant geschoven, de tafels werden schoongemaakt en de mensen gingen gewoon weer verder met eten, heel apart hoor.
Tegenover ons hotel staat een Chinees ziekenhuis, hier ga ik even bij een dokter langs en blijk een oorontsteking te hebben. Kuurtje, druppels etc. gehaald en we gaan weer op pad richting Times Square Mall, een winkelcentrum waar een achtbaan zou moeten zijn. Dat wilden we natuurlijk wel even zien. Het winkelcentrum had 13 etages en middenin was een soort kermis met een enorme achtbaan die helemaal tot de top ging. David, Anous en Luc moesten hier natuurlijk in! Daarna gaan de kinderen zwemmen in het hotel, ik even naar bed en David op jacht naar koopjes in de electronicamall. Dit laatste viel tegen want de prijzen waren niet zo scherp als in Bangkok. 's Avonds zijn we nog even naar Petaling Street gegaan, dit is een straat vol nepartikelen in de Chinese wijk. Omdat wij in Bangkok en Chiang Mai al uitgebreid geshopt hebben op dit soort marktjes vinden wij het niet echt bijzonder. De verkopers hebben hier ook een veel agressievere benadering. David en Lucas kopen nog wel een horloge en zonnebril. Wat ons opvalt in KL is dat je hier overal gewaarschuwd wordt voor tasjesrovers, bij iedere winkel of kraampje wordt je er op gewezen je geld goed op te bergen, dat maakt dat je hier toch iets minder relaxed rondloopt dan in Thailand of Laos.
15 augustus
Helaas staat vanaf dat moment alles in het teken van mijn hevige oorpijn, niet leuk om over in een weblog te schrijven. Gelukkig kunnen we de hotelkamer verlengen tot 18.00 uur. David en de kids bezoeken 's morgens de radiotoren om van het uitzicht in KL te genieten. 's Middags vermaken we ons met het filmkanaal op de hotelkamer. Om 01.00 's nachts vertrekt ons vliegtuig naar Dubai. In Dubai moeten we 5 uur wachten op onze aansluiting naar Dusseldorf. Voor de gates liggen een heleboel mensen op de grond te slapen en we besluiten er lekker tussen te gaan liggen. We nemen nog een laatste fruitshake bij de Libanees en stappen dan op het vliegtuig naar Dusseldorf. Daar hebben we nog even in spanning gezeten omdat onze bagage als laatste op de bagageband kwam waarna we weer op weg konden naar Rotterdam. Ik voelde me zo beroerd dat ik voor het eerst in mijn leven blij was weer thuis te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten