Op onze laatste dag in Chiang Mai, tevens onze laatste dag in Thailand, hebben we nog optimaal genoten van het Thaise sfeertje. In alle gidsen stond vermeld dat je bij Libernand cafe de lekkerste koffie en pancakes van Thailand kon eten. Nu lag dit toevallig vlakbij ons hotel, dus dat hebben we even uitgetest. De koffie was inderdaad heerlijk en de kinderen hebben er de lekkerste bananenshake tot nu toe gedronken. Ook hebben we nog voor 1 keer een traditionele Thaise massage ondergaan (Anous nam een gezichtsbehandeling). We hebben ontzettend gelachen. We lagen met z'n vieren op een kamertje, Anous met een groen masker op en wij in een soort pyama. De massagedames moesten ons in allerlei houdingen manouvreren en de dame die David onder handen nam had af en toe flink moeite hem overeind te hijsen. Lucas schoot steeds in de lach omdat het kietelde, waardoor het meisje dat hem masseerde ook moest lachen en hem steeds meer kietelde. Uiteindelijk kregen we allemaal de slappe lach, was leuk om nog een keer gedaan te hebben. 's Middags hebben we nog wat laatste spulletjes gekocht bij een leuke markt in het oude centrum en 's avonds nog voor de laatste keer naar de nightbazar geweest. Tot onze grote verbazing zag Anouska aan de overkant van de straat opeens Marjolein staan! Zo kwamen we toch de familie Minnaar nog tegen en dat midden op de nightmarkt waar je normaal gesproken over de hoofden kunt lopen. Heel toevallig hoor! We hebben even bijgekletst en dit moment natuurlijk op de camera vastgelegd. Het was al half 11 geworden en toen moesten we nog eten, dit hebben we op de asian foodmarket gedaan. Hier kun je heel goedkoop heerlijk Thais eten (stond ook nog op ons to do lijstje). Hierna zijn David en Lucas nog de laatste inkopen gaan doen en hebben Anouska en ik nog 1 keer een gezicht/voetmassage gedaan. We lagen behoorlijk laat op bed maar gelukkig hoefden we de volgende dag pas om 09.15 uur naar het vliegveld te vertrekken.
4 augustus
Onze Air Asia vlucht naar Kuala Lumpur zou om 11.00 vertrekken. Omdat we vorig jaar zo vreselijk hebben moeten rennen en stressen om de vlucht te halen, hadden we er dit jaar voor gezorgd dat alles nu relaxed zou gaan. We waren dus ruim op tijd bij de incheckbalie, onze bagage op het goede gewicht, waren op tijd voor het boarden en hadden van onze laatste baths drinken en eten voor onderweg gehaald.
Toch ging het op het laatste moment nog mis. David was namelijk al voor ons door de boardingcontrole gegaan. Toen wij aan de beurt waren, bleken de immigratiepapieren van de kinderen niet aanwezig te zijn. Dat is blijkbaar bij de grens van Laos naar Thailand misgegaan, we mochten toen maar 2 formulieren invullen omdat de kinderen in ons paspoort stonden. De dame van Air Asia was echter onverbiddelijk en ik moest mee komen terug naar de immigratie. Toen baalde ik wel behoorlijk want ik was er niet gerust op dat we het vliegtuig zouden halen, en had natuurlijk geen portomonnee of pasje in mijn eigen tas gestopt. Gelukkig is David niet alleen het vliegtuig in gegaan en konden we na het invullen van diverse formulieren, die tergend langzaam gecheckt werden, weer terug naar de gate. En net als vorig jaar kwamen we als allerlaatste het vliegtuig in en vertrokken we direct. We hebben nog 1 Air Asia vlucht in het verschiet, ik ben benieuwd.....
In Kuala Lumpur zijn we de auto bij het Hawk kantoor gaan halen. Hoewel we even wat gedoe hadden omdat de door ons bestelde auto (een Toyota) er niet was, reden we om 16.00 uur met een Hyundai Elantra de garage uit. Het was in het begin best wel even wennen om links te rijden en de weg rond KL was ook best wel druk. Maar hoe verder we het binnenland ingingen, hoe rustiger het werd. We hadden ergens gelezen dat het 3 uur rijden was naar Kuantan maar dat klopte niet helemaal, we waren om 21.00 uur in het hotel. Het hotel zag er best mooi uit, een prachtig zwembad en aan het strand. Het was wel een beetje gedateerd, maar wat we van andere toeristen inmiddels hebben begrepen, geldt dat voor zo'n beetje alle hotels aan deze kust. We hebben in het hotel gegeten en zijn daarna lekker gaan slapen
5 augustus
Vandaag hebben we lekker bij het zwembad en strand geluierd. Anouska heeft nog op batik geschilderd, dat was wel heel leuk om te doen. Het is heel rustig in het hotel en wij zijn bijna de enige westerse gasten. Het is best raar om zoveel hoofddoekjes te zien. Ook is het een aparte ervaring om mensen met alle kleren aan het zwembad in te zien springen.
Omdat we ook nog wel iets van de omgeving wilden zien hadden we bij de receptie een tocht naar de vuurvliegjes geregeld. We twijfelden tussen de vuurvliegjes en het kijken naar/wachten op grote schildpadden. Omdat ze het niet konden garanderen dat er schildpadden zouden komen, hadden we maar voor de vuurvliegjes gekozen.
Dit werd uiteindelijk een hele bijzondere avond. We werden om 19.00 uur opgehaald door een leuke Maleisier. Toen we in het busje wilden gaan, zagen we opeens 3 hornbills (neushoornvogels). Deze hadden we in Kho Yai alleen door een telescoop kunnen zien en nu zaten ze op het dak van het hotel! Daarna zagen we ook nog aapjes op de weg.
De tocht naar de vuurvliegjes was erg leuk. We gingen met een fluisterbootje de rivier op en daar zagen we er wel honderden in de struiken. Net kerstverlichting, een sprookjesachtig gezicht. Het tochtje duurde niet zo lang en om 21.00 uur waren we alweer bij het busje. "Toevallig" organiseerde onze gids ook turtlewatching tochten en hij adviseerde ons nog mee te gaan met de groep die hij die avond zou meenemen. We hebben nog even getwijfeld maar de kinderen wilden het zo graag dat we toch maar ingestemd hebben. En dat was een goeie beslissing!
Omdat we te vroeg waren gingen we eerst naar de sanctuary waar de eieren die door de reuzeschildpadden gelegd worden, worden bewaard. Een schildpad legt tussen de 70 en 140 eieren per keer en het duurt 40 dagen voordat ze uitkomen. Als ze uitgekomen zijn worden de babyschildpadden 's avonds in zee vrijgelaten. Er waren zo'n 80 baby's om vrij te laten die avond. Wij mochten vasthouden, aaien etc. daarna werden ze allemaal in een rugzak gestopt en mocht Anouska als vrijwilliger de schildpadjes onder haar hoede houden. We werden met z'n vieren ergens op een strand afgezet samen met een soort "turtle ranger". Onze gids ging de groep ophalen. Na een stuk gelopen te hebben moesten we gaan zitten terwijl de ranger op zoek ging naar de schildpad. We mochten geen geluid en licht maken. Dat alleen was al leuk om zo in het donker op zo'n stil strand te zitten. Op een gegeven moment kwam de ranger ons halen en zijn we heel stil naar de schildpad geslopen. Die begon op dat moment met het leggen van de eieren. We hebben ze niet geteld maar het waren er heel veel en het was geweldig om mee te maken. We lagen met z'n vijven op ons buik in het zand naar het leggen van de eieren te kijken en luisteren, want de schildpad maakte allerlei geluiden, fantastisch om zo mee te kunnen maken. Toen de schildpad klaar was werden de eieren afgedekt en net op dat moment kwam er een gigantische groep toeristen aan. Die gingen allemaal om de schildpad staan en maakte constant foto's met flits, terwijl er uitdrukkelijk gevraagd was dit van een afstand en alleen aan de achterkant van het beest te doen. Wij trokken ons terug op onze boomstronk en zaten daar met onze rugzak met de schildpadjes. We vertelden dat aan niemand want we hadden geen zin in deze gekte rond de babyschildpadjes. Uiteindelijk moesten we de rugzak inleveren en moesten we op een rij gaan staan waarna iedereen een schildpadje mocht vrijlaten. Daarna zou er nog een tweede schildpad gaan baren maar onze gids adviseerde ons alvast naar zijn busje te lopen omdat er een enorme bui aankwam. Wij hadden ook helemaal geen zin om met zo'n grote groep om zo'n schildpad te staan en zijn dus alvast naar het busje gegaan. Onderweg begon het te regenen en te onweren en was het hoog water geworden. Het was leuk om zo over de rotsen te klimmen en maar hopen dat er niet net een golf aankwam. Net toen we in het busje zaten brak er een enorme tropische regenbui los, we hadden echt geluk. De mensen die daarna in het busje stapten waren echt doorweekt en redelijk in paniek omdat al hun camera's mobieltjes etc drijfnat waren geworden. Wij waren blij dat we met dit noodweer niet zelf naar ons hotel hoefden te rijden.
Zo zaten we pas om half 1 's nachts aan onze maaltijd maar we hebben het er dubbel en dwars voor over gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten