Vientane en Luang Prabang

25 juli




Na het ontbijt, wat in vergelijking met Thailand niet veel voorstelde, zijn David en ik samen eerst op "kippenjacht" gegaan. Anous voelde zich niet helemaal lekker en er was een filmkanaal op de kamer zodat zij lekker op de hotelkamer bleven. Het is echt enorm warm in Laos, je kunt niet anders dan je tempo aanpassen. Gelukkig was er vanorgen wel geld in de automaat zodat we meteen van 2 pasjes hebben opgenomen. Daarna hebben we nog wat langs de Mekong geslenterd en zijn we met z'n vieren bij de Scandinavian Bakery (tip uit Lonely Planet) gaan lunchen. Heerlijk zo'n Bakery met allerlei lekkers en airco, we zijn lekker lang op het terras blijven plakken om mensen te kijken.
Omdat de fysiotherapeut David had geadviseerd zich tussendoor te laten masseren hebben we daarna een massage genomen. Dat was wel een aparte ervaring. We hadden dat op het strand in Koh Samui ook al eens gedaan maar dit ging er toch wel heel wat anders aan toe. We moesten allemaal in aparte hokjes en vooraf douchen, even paniek je kon je ondergoed toch wel gewoon aanhouden? Gelukkig was dat het geval en viel het allemaal nogal mee. Alleen vond David, voor wie de massage eigenlijk bedoeld was, het niet zo aangenaam (hij werd dan ook door een man gemasseerd!).
Omdat Anous zich steeds rotter begon te voelen en ook last van haar darmen kreeg zijn we daarna weer naar het hotel teruggegaan en hebben broodjes op de kamer gegeten.
's Nachts kreeg Anous ook koorts en begon over te geven, eigenlijk hetzelfde wat Lucas vorig jaar had, wat was ik blij met de connecting door!

26 juli
Na een beroerde nacht voor de dames, hebben we ons vanmorgen met het hotelbusje naar het vliegveld laten brengen. Dat vliegen met Lao Air was trouwens wel een hele leuke ervaring. Alles ging zo relaxed en ouderwets. De bagage werd vanaf de weegschaal in een pickup gelegd en toen we door het beveiligingspoortje liepen (gewoon met flesjes drinken) ging het alarm af, maar we konden gewoon doorlopen. Op de vlucht zagen we een echtpaar met een jongetje die we ook in het zwembad van het Lao Plaza hotel hadden gezien, dit jongetje was ook ziek. De receptioniste van het hotel had gesuggereerd dat Anous nog wel eens ziek van het zwembad kon zijn geworden, dat zou dus wel eens waar kunnen zijn. Zo zie je maar dat een luxe hotel ook geen garantie geeft voor hygiene.
De vlucht naar Luang Prabang ging gelukkig goed en Anous knapte zowaar een beetje op. Bij aankomst op het vliegveld werden we al opghaald door iemand van het guesthouse met een hele gammele legertruck. Het guesthouse ligt zo'n 5 kilometer buiten Luang Prabang, wij hadden van te voren niet bedacht dat dit zo in de jungle zou liggen. De weg er naar toe was niet geasfalteerd en door de regen vol kuilen, door sommige stukjes kon de truck bijna niet komen. Als je dan een ziek kind bij je hebt, krab je je wel even achter je oren. Het guesthouse ligt wel heel erg mooi en we hebben een soort "bungalow" met 3 slaapkamers. We besloten het maar even aan te kijken. De rest van de dag hebben we een beetje gehangen bij het huisje. Na zonsondergang werd de temperatuur gelukkig wat angenamer en zijn we bij onze gastvrouw (we zijn de enige gasten) gaan eten. Omdat hier goed licht was hebben we na het eten een potje canasta gespeeld. Om een uur of 10 kwam Khoun, de eigenaar uit zijn werk. Een hele leuke man, die redelijk Engels spreekt. In verschillende reisverslagen hadden we gelezen dat hij zo leuk is voor zijn gasten. Hij vertelde veel over de situatie in Laos en hoe moeilijk het voor dit volk is zich te ontwikkelen omdat de staat dit absoluut niet bevorderd. Dat hadden wij ook al gemerkt! Omdat Khon regelmatig met gasten een bergstam bezoekt waar de leefomstandigheden helemaal slecht, probeert hij hen zo veel mogelijk te helpen. Een man met het hart op de goede plaats. We hebben met hem afgesproken dat we, als Anous zich beter voelt, een tocht met hem naar de watervallen gaan maken. Om een uur of elf zijn we naar ons huisje gegaan om te gaan slapen. Voor mijzelf was dat slapen wat minder omdat er zo veel insecten rondvlogen en ik me, ondanks de klamboe, met al die jungle geluiden niet echt kon ontspannen.


27 juli
Anous voelde zich vanmorgen nog steeds niet lekker. We hebben Khoun (de vrouw van Khon) gevraagd hoe het met dokters hier zit. Zij kwam met een potje medicijnen wat door een Canadese gast was achtergelaten. Dit waren pillen uit een Canadees ziekenhuis tegen diarree en koorts en Anous heeft er vanmorgen direct een genomen. We hebben afgesproken even aan te kijken hoe het vandaag gaat en anders vanavond even met haar langs de dokter te gaan.
Vanmorgen hebben we ons door de broer van Khon laten afzetten in Luang Prabang, een ontspannen stadje met 2 hoofdstraten waar het leven zich afspeelt. We zijn eerst maar even een kop koffie gaan drinken en kwamen daar tot onze verbazing de 2 Nederlandse knullen uit Vientiane weer tegen. Zij waren met de bus naar Luang Prabang gegaan en dat was niet zo goed bevallen. De airco in het busje was kapot en de chauffeur reed niet harder dan 30 km, het was een vreselijke rit geweest. Ik ben blij dat wij dit stuk gevlogen hebben. De jongens vertelden dat zij ongeveer een apotheek aan medicijnen meehadden en ik heb van hen een paar zakjes ORS voor Anous gehad. Stom dat ik er zelf niet aan gedacht heb dit mee te nemen!
Het is nu inmiddels 14.00 uur en we zitten heerlijk in een internetcafe, het is inmiddels bewolkt geworden dus ook niet meer zo warm buiten. Anous begint zichtbaar op te knappen dus de medicijnen lijken aan te slaan! We blijven denk ik nog wel even in Luang Prabang plakken en proberen later nog even te internetten!
Ik zit nu trouwens naast een jonge monnik te typen, dat is wel grappig.